اینجا که آمده ای...
اینجا که آمده ای سرزمین رویایی زیبایی هاست . دیار شعر و موسیقی و ترانه . مهد غیرت و جوانمردی . از بلندای سترگ قله کیامکی تو را به دیدار خرم دیار خویش فرا می خوانم . جنگل و کوه و رود و دشت و باغ و بوستان ، تنها در این نقطه از گیتی است که در هم می آمیزند و مینیاتور زیبایی به نام جلفا را به همگان عرضه می دارند .
اینجا که آمده ای به نظاره خواهی نشست صومعه های کهن را در کنار مساجد تاریخی و مقابر امامزادگان و بقاع پیرها و شیوخ . و آتشکده هایی که قرن هاست خاموش اند و خاکستر خموششان همچنان آتشگاه تاریخ و هویت این خاک پرگهر را فروزان نگاه می دارد .
اینجا که آمده ای قدمگاه عباس میرزای نایب السلطنه است و شاهزاده ترقی خواه را هنوز نیز می توان بر کنار ارس ، اندیشمند و غرق در تفکر یافت . او به ایران و سربلندی آن فکر می کند .
اینجا که آمده ای اندکی درنگ کن تا از تمام زیبایی هایش بهره مند شوی . قوچ ها و آهوان وحشی را بر صخره ها و دشت هایش خرامان ببین و شاهین و باز را بر صحیفه آسمانش شکوهمند بیاب .زمینش را در بهاران لاله های سرخ فرش می کنند و در زمستان پولک های سیمین برف می پوشانند .
اینجا که آمده ای همراه خواهی بود با درناهای مهاجری که بر ساحل ارس به میهمانی آمده اند و دیار من میزبان تو و آنان است .
ای میهمان عزیز ، به سرزمین تلاقی شرق و غرب عالم خوش آمده ای . قدم هایت را بر دیدگان ما فرود آور که میهمان نوازی یادگاری از پدرانمان است و ما همچنان بر سنت های نیک آنان ارج می نهیم .