آرامگاه صائب تبریزی

صائب قدرتمندترین شاعر عهد صفوی محسوب می‏گردد. در دوره های اخیر در خصوص انتساب صائب به تبریز و اصفهان اختلاف نظر وجود داشت. اما یک بیت از اشعار او بر تمامی این اختلافات پایان داد:

صائب از خاک پاک تبریز است

هست سعدی گر از گل شیراز

بله صائب از خاک پاک تبریز است و از تبارزه‏ایست که در دوران شاه عباس اول صفوی از تبریز به اصفهان کوچانده شده‏اند تا هنر، صنعت ، معماری و در یک کلام مکتب تبریز را به تختگاه جدید اصفهان بیاورند و تجارب دارالسلطنه ای را که ده ها بار پیش از آن تاریخ، مرکزیت سیاسی ایران و حتی بخش بزرگی از جهان شرق را داشت، به سپاهان نو بنیان عباسی بیاورند.

شاه عباس به تبریزیان عشق می ورزید چراکه او نام محله مهاجران تبریزی در اصفهان را بنام خویش عباس آباد نامید. عباس آباد هم اکنون خیابانی فرعی است که به خیابان اصلی چهارباغ عباسی اصفهان منتهی می گردد. دو طرف خیابان را درختان چنار غول پیکری احاطه شده است. وقتی به انتهای عباس آباد می‏رسی، مزار صائب به چشم می‏خورد. قرار گرفتن قبر صائب در عباس آباد بار دیگر تبریزی بودن او را اثبات می‏کند. اصفهانی ها این مزار را به سبک بناهای ستون دار شهرشان عالی قاپو و چهل ستون ساخته اند. نیم تنه‏ای از صائب نیز در وسط محوطه آرامگاه دیده می‏شود. کتابخانه‏ای نیز بنام صائب ایجاد شده است. اما وضعیت این آرامگاه شایسته شخصیت صائب نیست. در کاشیکاری‏های دیوار مزار بعضاً ریخته‏اند. دیوارها رنگ دوده گرفته‏اند. سنگ قبر نیز چندان سالم نیست. مانند تمامی جاذبه‏های تاریخی و فرهنگی اصفهان، در یادگاری های متعددی بر در و دیوار آرامگاه صائب نقش بسته است.

آرامگاه صائب به سان بسیاری از مزارت شهر تبریز در پایین تر از سطح زمین ایجاد نشده و حتی اندکی بالاتر از سطح زمین ساخته شده است.